Εξιλέωση

Χαρτογραφούσαμε τις πυρές, τις κρεμάλες και τα πηγάδια όπου είχαν εκτελεστεί οι μάγισσες.
     Ήταν όμορφος τόπος, κατάφυτος, έκρυβε στις πλαγιές και τα ισιώματά του τόσα διαφορετικά δέντρα και λουλούδια που ήταν σαν να είχαν συγκεντρωθεί όλα εκεί επίτηδες, για να μπορεί κάποιος να τα θαυμάσει. Καθώς  τα πεσμένα φύλλα και τα καφετιά μανιτάρια τσακίζονταν από τα βήματά μας, όλη μας η πορεία μύριζε ζεστή, υγρή ζωή.

Κάποιοι από τους πέτρινους σταυρούς που σημάδευαν τα σημεία που είχαν γίνει οι σημαντικότερες εκτελέσεις έστεκαν ακόμη όρθιοι, ενώ κάποιοι άλλοι είχαν λυγίσει από το χρόνο και τη βλάστηση και έμεναν πια μισοθαμμένοι. Σημαδεύαμε τα πηγάδια και τα δέντρα όπου είχαν στηθεί οι κρεμάλες και μαρκάραμε το χώμα όπου συμπεραίναμε πως είχαν στηθεί οι πυρές. Έπειτα τα καταγράφαμε, μετρούσαμε τις αποστάσεις και συνεχίζαμε.
     Προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να φανταστούμε τις μυρωδιές, τους ήχους, την αγωνία που κρεμόταν κάποτε σε κάθε πτυχή εκείνου του τόπου, περιμένοντας να νιώσουμε το ανατρίχιασμα της φρίκης κάθε που ανακαλύπταμε κάτι καινούριο.
     Μας άρεσε εκείνος ο φόβος, με έναν τρόπο ηδονικό. Ο τρόμος μέσα στην απόλυτη ομορφιά σχεδόν μας τσάκιζε το λογικό.

Ψάχναμε τις μάγισσες στο δάσος χαρτογραφώντας τα μέρη που πέθαναν και γυρεύοντας κάποιο σημάδι ταφής, κάποιο απομεινάρι, προσβλέποντας στην αποκατάσταση μιας μεγάλης, παλιάς αδικίας.
      Στην αποκατάσταση της αλλοτινής μαγείας, που είχαμε χάσει, που είχαμε μείνει ορφανοί, έρμοι κι απομαγεμένοι ανάμεσα στα θαύματα, να μην μπορούμε να τα ζήσουμε.

Χαρτογραφούσαμε τις πυρές, τις κρεμάλες και τα πηγάδια όπου είχαν εκτελεστεί οι μάγισσες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου