Τα λόγια που λέγαμε μόνο στους Ξένους.

Θα είναι εκεί, στη γωνία. Ναι, σου λέω, εκεί ακριβώς. Σε ένα μικρό, μικρό μπουκάλι που μόλις θα γυαλίζει μες το σκοτάδι.
     Οχι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην το δεις. Καμία, όχι.
     Αλλά για να το δεις θα πρέπει πρώτα να ακολουθήσεις τις οδηγίες πολύ, μα πάρα πολύ προσεκτικά:

Πάτησε πέντε ρίζες δυόσμου, τσάκισ´ τες, να βγάνουν τ´ άρωμα στα πόδια.

Κύκλωσε τρία πηγαδια, τρεις φορές, λέγοντας το τραγούδι της αράχνης συνεχώς, μέχρι να τα τελειώσεις.

Τρίψε στα μάτια σου μολόχα και στους αγκώνες λίγη λάσπη, έπειτα ένωσε τα υλικά και σφράγισε τρύπα μυρμηγκοφωλιά με κόκκινα μερμήγκια.

Λίγο πριν φτάσεις στην καγκελόπορτα κάλυψε το κεφάλι σου με μάλλινο λευκό, περπάτα δίχως να κοιτάς και δίχως να μιλήσεις, περπατά δίπλα απ´ τη μουριά και γύρω από την φτέρη.

Πάρε της πύλης το κλειδί μον´ από χέρι αφίλητο.

Ξεκλείδωσε και μπες.


Εδώ σταματούν οι οδηγίες ,ναι. Όχι, μετά δεν ξερω.

Όχι, δεν ξερω.

Όχι.