Υδρόβιο

Έξω σκοτάδι και παντού κάτω νερά πιο σκοτεινά και γυαλιστερά από το φως που λείπει, νερά άγνωστα και δολερά.
Κάποτε εδώ υπήρχε ένα πηγάδι, θα πω.
Υπάρχει ένα πηγάδι, θα μου πεις, τα πηγάδια δεν χάνονται απλά τα κλείνουμε, κάτω από το πάτωμα είναι ακόμη πηγάδι.

Έξω η σκοτεινιά, θα κλείσεις το φως και θα βγούμε έξω.

Νερά άγνωστα και σκοτεινά, που γυαλίζουν μόνο λίγο πριν πατήσεις μέσα τους, έτσι που πια δεν προλαβαίνεις ν' ανακόψεις τη ρότα του ποδιού. 
Τα νερά τούτα μου θύμιζαν κάποτε στόμια υπόγειων λιμνών, θα πω, που πέφτεις μέσα τους και χάνεσαι σε υγρά πνιγερά σκοτάδια υδρόβιων λουλουδιών.

Θα βγούμε έξω, στο υγρό στενό, κουκουλωμένο απ' το ύψος των κτιρίων και την ερημωμένη σιωπή. Θα κάνω να κινήσω.
Δεν υπάρχει τίποτα, θα πεις.
Δεν κατάλαβα, θα πω, δεν κατάλαβα.
Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα, πουθενά να πας, πουθενά.
Κάτι μες το σκοτάδι θα συρθεί, κάτι αόρατο θα σιμώσει.
Ήρθαν, θα πεις.
Ποιοι είναι;
Εκείνοι.
Ποιοι εκείνοι;

Εκείνοι, εκείνοι που λατρεύουν τα πηγάδια που κείτονται από κάτω, τα πηγάδια και τα σκοτεινά νερά.
Ήρθαν για να ξύσουν το τσιμέντο με τα νύχια και τα δόντια τους, να το ξηλώσουν για να ξαναβρούν το πηγάδι, το πηγάδι και το νερό και το σκότος, είναι οι μόνοι που θυμούνται το σκότος και το μαύρο νερό και πασχίζουν να μας το θυμίσουν. Είναι εκείνοι που ξέρουν κι επειδή ξέρουν δεν μπορούν να ησυχάσουν, περνούν τις νύχτες άγρυπνοι, σκεφτόμενοι υπόγεια σπηλαιώδη ποτάμια, λικνιζόμενους μίσχους φυτών και σώματα που βυθίζονται σε ανείπωτα υγρά βάραθρα.
Ήρθαν για να μας θυμίσουν το σκοτεινό πηγάδι από κάτω.
Ήρθαν να μας το δείξουν.
Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα, πουθενά να πας, πουθενά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου