Τότε ήρθε Εκείνος και στάθηκε μπροστά μας.
Άπλωσε το χέρι του και άνοιξε την πληγή μας τόσο τελεσίδικα που ο ανείπωτος πόνος μάς έκανε να λάμψουμε.
Οι άνθρωποι περνούσαν, μας έδειχναν κι έλεγαν: "Δείτε, πυγολαμπίδες".
"Δείτε", έλεγαν οι άνθρωποι, "πυγολαμπίδες".
Μας έδειχναν κι έλεγαν: "Πυγολαμπίδες".
Αλλά εμείς γελούσαμε, λάμπαμε, σφαδάζαμε κι αγαπούσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου