Φέτος την Άνοιξη

Είναι κρυμμένο.
Το έχουμε κρυμμένο καλά στα δαιδαλώδη υπόγεια της πολιτείας μας. Στις αιθαλικές στοές, με τις απότομες κατωφέρειες και τις αμφίβολες διασταυρώσεις τους, που λουφάζουν πειθήνια καθώς αδημονούν να πάρεις τη λάθος στροφή.
     Είναι ασφαλές.

Τις εισόδους των στοών σε όλη την πόλη φυλούν πάντα οι πενήντα Κοπέλες, διαλεγμένες προσεκτικά στη γέννα τους κι εκπαιδευμένες από παιδιά στις αισχρουργηματικές τέχνες. Ήρεμες και υπομονετικές, μα οπλισμένες κι επικίνδυνες περισσότερο κι από λιμασμένα τσακάλια. 
      Στις γύρω πολιτείες λένε πως κανείς ποτέ δεν κατάφερε να περάσει από τις Κοπέλες και να μπει στις στοές, κανείς εκτός από μια γυναίκα, αμέτρητα χρόνια πριν. Λένε όμως πως αποπροσανατολίστηκε και χάθηκε, πως οι στοές την αποπροσανατόλισαν με τη θέλησή τους, γιατί έχουν κι αυτές πια με τον καιρό αποκτήσει συνείδηση και δεν θέλουν να το αφήσουν να φύγει από εκεί. Λένε πως οι Κοπέλες την εντόπισαν από τη δυσωδία και πως δεν είχε απομείνει από εκείνη τίποτα από ελάχιστα, ενοχλητικά ίχνη ύλης και λίμνες αίματος, αίμα που πότισε τις στοές και τότε εκείνες ευφράνθηκαν.
     Λένε, ακόμη, πως και να είχε καταφέρει η γυναίκα να γλιτώσει από τις στοές δεν θα μπορούσε ποτέ να το βρει, γιατί σε κάθε γενιά υπάρχει μονάχα ένας που ξέρει πώς και με τι μοιάζει.
     Είναι ασφαλές.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε αφήσει να διαρρεύσει πως με τους κύκλους του καιρού οι παλιές γενιές ξέπεσαν, πως το μυστικό δεν κληρονομείται πια και πως στην πραγματικότητα η πόλη δεν θυμάται πια που βρίσκεται.


Φέτος την Άνοιξη αφήσαμε να διαρρεύσει η φήμη πως αναζητούμε αυτόν που θα το ανακαλύψει, με αντάλλαγμα αμύθητα πλούτη και τιμές.

Φέτος την Άνοιξη, σε περιμένουμε.

1 σχόλιο: