ιστορικός μέλλοντας

Εκείνη τη μέρα τη θυμόμαστε.

Ίσως γιατί η βροχή που θα πέσει θα ‘ναι μαζί με ήλιο, με τόσο ήλιο που δεν θα ξέρεις αν αυτά που θα ξεπλένουν τα πάντα θα ‘ναι τα νερά ή το φως.

Ίσως γιατί τα χέρια που θα μας χτενίσουν θα ‘ναι πορφυρά, πορφυρά και λεπιδοφόρα και θα μας χτενίσουν για πρώτη φορά και θα φέρουν στον κόσμο τ’ αληθινά, τα πραγματικά μας μαλλιά.

Ίσως γιατί θα δαγκώσουμε πρώτη φορά τη λέξη πριν την πούμε κι έτσι θα νιώσουμε έξαφνα την άγνωστη, μυστική της γεύση.

Ίσως, πάλι, γιατί εκείνη η μέρα θα ‘ναι η μέρα που θα μας βρει η ποίηση, τ’ ανείπωτα κι η αγάπη, 

η μέρα που κάποτε ήρθε, ή κάποτε θα έρθει, ή θα έρχεται ξανά και ξανά και που ίσως κάποια στιγμή θα μπορούμε να πούμε γι' αυτήν πως έχει έρθει.

Εκείνη τη μέρα
           τη θυμόμαστε.